حضور ائمه در میان جامعه به علت بهره مندی از علم الهی سبب می شد تا شیعیان و حتی دیگر افراد در مسائل روزمره و جاری زندگی خود دچار سردرگمی و حیرت نشوند؛ تا آنجا که برکت و خیر وجود امام در جامعه تنها به آشکار کردن و تبیین مسائل فقهی و شرعی محدود نمی شد و مردم در بسیاری از مشکلات خود از قبیل همسر بداخلاق؛ تنگدستی و فقر، ازدواج، طب، همسایه بدخلق، مالیات سنگین، بچه دار نشدن و شفای مریضی های گوناگون به امام زمان خویش پناه می بردند و از وی طلب یاری می‌کردند.
رابطه امام به عنوان جانشین و برگزیده خدا در زمین در صورت عدم اختناق حکومت های غاصب تا بدان حد با مردم نزدیک و تنگاتنگ بود که حتی شیعیان برای ساده ترین موضوعات مانند انتخاب روزی که می خواهند سفر خود را در آن آغاز کنند از امام پرسش می‌کردند و امام با علم غیبی خود آنان را از جوانب موضوع آگاه می کرد. امام جواد(ع) در حدیثی می فرماید:«ما خزانه داران علم خدا و غیب و حکمت پروردگاریم؛ ما جانشینان انبیاء الهی و بندگان بزرگواریم.»(1)
در نتیجه علم خاص امامت و قدرت وی دراطلاع از امور غیبی بسیاری از شئون زندگی را برای مردم راحت تر می کرد و مهم ترین اثر وجود امام با توجه به شان خاص علمی که خداوند به وی عطا کرده بود آن است که مردم به پشتوانه وجود امام در کنار خویش احساس امنیت و آرامش می کنند و در مشکلات خرد و درشت خود به امام زمان خویش پناه می برند......
