قرارداد اعطای امتیاز توتون و تنباکو که بین ناصرالدین شاه و ماژور تالبوت منعقد شد، در واقع دادن حق انحصاری خرید و فروش و تولید توتون و تنباکو در داخل و خارج به مدت 50 سال به تالبوت بود.
در ابتدا این قرارداد تنها در بعد اقتصادی به نظر می رسد، اما در بطن خود، ابزاری برای تسلط انگلیس بر ایران و بسط سیطره سیاسی بود. البته در حوزه اقتصادی نیز چنین قراردادی قابل تصور و باور نیست؛ چراکه این قرارداد نه تنها هیچ نفع اقتصادی برای ایران نداشت، بلکه سراسر ضرر و زیان بود.
روحانیت شیعه زمینه تسلط سیاسی انگلیس را بر ایران مشاهده می‌کرد
روحانیت شیعه در کنار سیطره اقتصادی این قرارداد، زمینه تسلط سیاسی انگلیس و استعمار را بر ایران مشاهده می کرد و ما شاهد هستیم که حکم تحریم تنباکو از جانب میرزای شیرازی صادر شد؛ حکمی که به فرموده امام خمینی (ره) در آن مرجعیت شیعه به استعمار انگلیس فهماند که با فتوای یک آقایی که در یک ده عراق سکونت دارد، می‌شود یک امپراتوری را شکست داد.
