عینک دوربین بزنیم یا نزدیک بین

یکی «امروز» را می بیند یکی «فردا» را.
یکی به «سود فعلی» می اندیشد ،دیگری به «سعادت آینده».
هر دو چشم دارند ، ولی یکی افق دید وسیعتری دارد.
هر دو در اندیشه ی «منافع» اند، لیکن یکی نفع را در برخورداری ها و لذت های فعلی می جوید ، دیگری از سود فعلی به امید بهره ی ماندگارتر و منفعت ریشه دارتر ، می گذرد . کدامشان عاقلترند؟
اختلاف دید، اختلاف در عمل را هم در پی دارد.
با آنکه اصل ، روح و جان است  و اندام و جسم تنها مرکبی است که تحت اراده ی روح قرار گرفته است ، تا چه حدّ به تقویت روان می پردازیم ؟
«سوار » مهمتر است یا «مرکب»؟« ماشین » اصیل تر است یا «سرنشین »؟«مال» برای «انسان » است، یا انسان برای مال؟
و به گفته ی سعدی:خوردن برای زیستن است ، یا زیستن برای خوردن؟
ما، یک عمر بیشتر نداریم. سرمایه ی ما همین یکبار زیستن است. ولی سود ما چیست؟ این سرمایه را صرف چه می کنیم ؟
یکی به « پروار کردن جسم » می پردازد، یکی به «پربار کردن جان ».
تا به این سوال مهم که« ما چرا زندگی می کنیم »به طور جدّی نیندیشیم و برای یافتن پاسخ صحیح آ ن نکوشیم ، همین آش و همین کاسه است، یعنی پیوسته باختن وزیان کردن و هدر رفتن ، همچون آبی در ریگزاری در کویر ... یعنی دود شدن و هوا رفتن !