هوالحکیم
سه شنبه, ۲۱ خرداد ۱۳۹۲، ۱۱:۳۴ ب.ظ
فرشته ای بود که خداوند بال و پرش را گرفته بود،قرار بود، قرار بود سالها در آن جزیره بماند تا تنبیه شود. فطرس ملک داشت آسمان را نگاه می کرد، که نوزادی را در آغوش ملائک دید، در هاله ای از نور و در راه کره خاکی.
خداوند به حق این نوزاد عزیز، بال و پرم را به من برگردان، می خواهم باز هم فرشته درگاه تو باشم...
وقتی بخاطر این مولود عزیز بال و پر فطرس ملک دوباره به او بخشیده شد سوگند یاد کرد تا همیشه تازیخ کاتب صدای یاحسین (ع) آدمیان باشد.
ولادت با سعادت امام حسین (ع) بر همگان مبارک
بهترین ثروت قناعت در زندگی است. «امام حسین (ع)»
