خدایا بابت هرشبی که بی شکر سربربالین گذاشتم
بابت هرصبحی که بی سلام به تو اغازکردم
بابت لحظات شادی که بیادت نبودم ، بابت هرگره ای که بدست توبازشدومن به شانس نسبش دادم
بابت هرگره که به دستم کور شد وتورامقصردانستم ،مرا ببخش ......
عمراگرخوش گذرد زندگی نوح کم است ور به سختی گذرد یک نفسش بسیار است
جوانان عزیز! حضور در صحنه ی پرشور دانش اندوزی که از زیباترین و مبارک ترین فصول دوران جوانی است هنگامی که با مجاهدتهای اسلامی و تلاش در راه گسترش فهم و معرفت درست دینی و سیاسی همراه باشد، یکی از بزرگترین آمیزه-های معنوی برای نسل جوان کشور را پدید می آورد.
(برگزیده بیانات مقام معظم رهبری انقلاب اسلامی به دومین کنگرهای جامعه ی اسلامی دانشجویان ۹/۷/۷۷)
هر چند انسان ، از حرف این وآن «تاثیر » می پذیرد،
ولی ... این تاثیر، جبری و الزامی نیست ، می توان در مقابلش ایستاد .
اگر انسان خودش حرف و منطق داشته باشد و برای « چگونه زیستن» دارای معیار وملاک باشد ، همان را حاکم می سازد و اجرا می کند؛ نه حرف این وآن را .
البته ، یک چیز لازم دارد: « اراده ی قوی »!
اینکه آدم ، چهره و لباس و اخلاق و زندگی خویش را بر اساس «پسند مردم »یا «مد روز» تنظیم کند و از معیارها تنها به خاطر « حرف مردم » چشم بپوشد ، نشان ضعف اراده و بی شخصیتی است .
مگر ما برای حرف مردم زندگی می کنیم که بر محور نظر آنان بچرخیم ؟!
سعادت خود را خراب کنیم که مردم ، چنین و چنان می گویند ؟
یکی «امروز» را می بیند یکی «فردا» را.
یکی به «سود فعلی» می اندیشد ،دیگری به «سعادت آینده».
هر دو چشم دارند ، ولی یکی افق دید وسیعتری دارد.
هر دو در اندیشه ی «منافع» اند، لیکن یکی نفع را در برخورداری ها و لذت های فعلی می جوید ، دیگری از سود فعلی به امید بهره ی ماندگارتر و منفعت ریشه دارتر ، می گذرد . کدامشان عاقلترند؟
اختلاف دید، اختلاف در عمل را هم در پی دارد.
با آنکه اصل ، روح و جان است و اندام و جسم تنها مرکبی است که تحت اراده ی روح قرار گرفته است ، تا چه حدّ به تقویت روان می پردازیم ؟
«سوار » مهمتر است یا «مرکب»؟« ماشین » اصیل تر است یا «سرنشین »؟«مال» برای «انسان » است، یا انسان برای مال؟
و به گفته ی سعدی:خوردن برای زیستن است ، یا زیستن برای خوردن؟
ما، یک عمر بیشتر نداریم. سرمایه ی ما همین یکبار زیستن است. ولی سود ما چیست؟ این سرمایه را صرف چه می کنیم ؟
یکی به « پروار کردن جسم » می پردازد، یکی به «پربار کردن جان ».
تا به این سوال مهم که« ما چرا زندگی می کنیم »به طور جدّی نیندیشیم و برای یافتن پاسخ صحیح آ ن نکوشیم ، همین آش و همین کاسه است، یعنی پیوسته باختن وزیان کردن و هدر رفتن ، همچون آبی در ریگزاری در کویر ... یعنی دود شدن و هوا رفتن !
پسرک پدر بزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت.
بالاخره پرسید : ماجرای کارهای خودمان را می نویسید؟ درباره ی من می نویسید؟
پدر بزرگش از نوشتن دست کشید و لبخند زنان به نوه اش گفت:
درسته درباره ی تو می نویسم اما مهمتر از نوشته هایم مدادی است که با آن می نویسم.می خواهی وقتی بزرگ شدی مانند این مداد شوی .
پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید.
اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام.
بستگی داره چطور به آن نگاه کنی. در این مداد 5 خاصیت است که اگر به دستشان بیاوری، تا آخر عمرت با آرامش زندگی میکنی.
صفت اول: می توانی کارهای بزرگ کنی اما نباید هرگز فراموش کنی که دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند . اسم این دست خداست. او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد.
رزومه چیست؟
رزومه معرفینامه ای شامل خلاصه ای از تجربیات کاری، سوابق تحصیلی و مهارتهای فرد جویای کار است. این معرفینامه میتواند بصورت تایپ شده در حداکثر یک یا دو صفحه در قالب اوراق چاپ شده و یا نسخه الکترونیکی (غالباً فایلهای doc , pdf) از سوی کارجو به کارفرما ارائه گردد. در برخی کشور های اروپایی و آسیایی به رزومه عنوان سی وی (CV) که مخففی از عبارت Curriculum Vitae است نیز اطلاق می گردد.
با گسترش روزافزون بازار کار در زمینه های گوناگون و نیز افزایش شمار متقاضیان مشاغل مختلف، رزومه نویسی به غیر از یک ضرورت به یک فن و مهارت در کاریابی تبدیل گشته است و ارائه درست و هوشمندانه آن توسط کارجو میتواند وجه تمایزات بارزی را در عرصه رقابت کاریابی بین وی و سایر رقبایش ایجاد نماید. از طرفی کارفرمایان مایلند تا قبل از مصاحبه تلفنی و یا حضوری با متقاضیان، ضمن صرفه جویی در وقت خود کارجویان را از روی تجربیات و توانائیهایشان گروه بندی یا اصطلاحاً غربال کنند. این کار به آنها این امکان را می دهد که با رتبه بندی رزومه های وارده، افراد مورد نیاز خود را که دارای انگیزه و توانایی کافی هستند به مصاحبه دعوت و نهایتاً بهترینها را استخدام نمایند. بررسی رزومه متقاضیان شغل ضمن ایجاد صرفه جویی در وقت کارفرمایان در مرحله گزینش باعث می شود تا معیارهای سنجشی آنها بشکل مؤثرتری انجام پذیرفته و از پرداختن به تماسها و مصاحبات غیر مرتبط با موضوع کار اجتناب گردد.
اجازه بده کمی بیشتر در کنارت بمانم ...
اجازه بده کمی بیشتر نگاهت کنم ...
به گمانم تا سال بعد، دلم برایت هزار باره تنگ می شود ...
چقدر زیبایی، چقدر خوش بویی ...
چقدر لحظه هایت را دوست دارم حتی نفس کشیدن را در هوای بودنت می خواهم ...
چقدر لحظه های عاشقانه دارم با تو برای عشقم برای مولایم ...
یادت هست؟
قبل از آمدن، به استقبالت آمدم و روزهای قبل از رسیدنت را روزه گرفتم ...
روزی را که آمدی، یادت هست؟
نگاهم به آسمان بود تا چهره ی ماه ت را ببینم ..
و برای دلبرم دعای فرج بخوانم ...
یادت هست؟
برجوانی ، چون که بگذشت، گریستم.
کاش جوانی به سوی ما باز میگشت.
اگر جوانی به فروش میرسید.
به فروشنده اش هرچه میخواست، می دادم.
لیکن جوانی چون بر ستیغ کوه ها نشیند.
به دست آوردنش دشوار است.
ای جوان ، قدر جوانیت را بدان، روزت مبارک.
میلاد باسعادت حضرت علی اکبر ع مبارک.
ما مسلمانها البته باید قدر بدانیم، باید در پدیده بعثت بیندیشیم. باید از آن درس بگیریم، باید این گذشته ی پر فروغ را چراغی کنیم برای راه آینده ی دشوار خودمان که در پیش داریم.
"84/11/6"
حضور ائمه در میان جامعه به علت بهره مندی از علم الهی سبب می شد تا شیعیان و حتی دیگر افراد در مسائل روزمره و جاری زندگی خود دچار سردرگمی و حیرت نشوند؛ تا آنجا که برکت و خیر وجود امام در جامعه تنها به آشکار کردن و تبیین مسائل فقهی و شرعی محدود نمی شد و مردم در بسیاری از مشکلات خود از قبیل همسر بداخلاق؛ تنگدستی و فقر، ازدواج، طب، همسایه بدخلق، مالیات سنگین، بچه دار نشدن و شفای مریضی های گوناگون به امام زمان خویش پناه می بردند و از وی طلب یاری می‌کردند.
رابطه امام به عنوان جانشین و برگزیده خدا در زمین در صورت عدم اختناق حکومت های غاصب تا بدان حد با مردم نزدیک و تنگاتنگ بود که حتی شیعیان برای ساده ترین موضوعات مانند انتخاب روزی که می خواهند سفر خود را در آن آغاز کنند از امام پرسش می‌کردند و امام با علم غیبی خود آنان را از جوانب موضوع آگاه می کرد. امام جواد(ع) در حدیثی می فرماید:«ما خزانه داران علم خدا و غیب و حکمت پروردگاریم؛ ما جانشینان انبیاء الهی و بندگان بزرگواریم.»(1)
در نتیجه علم خاص امامت و قدرت وی دراطلاع از امور غیبی بسیاری از شئون زندگی را برای مردم راحت تر می کرد و مهم ترین اثر وجود امام با توجه به شان خاص علمی که خداوند به وی عطا کرده بود آن است که مردم به پشتوانه وجود امام در کنار خویش احساس امنیت و آرامش می کنند و در مشکلات خرد و درشت خود به امام زمان خویش پناه می برند......
